
بریم اردو!
اردو بــه فعالیتی آموزشــی تربیتی اطلاق می شــود که گروهــی از دانش آمــوزان تحت نظارت مربیــان خود و با هدف ها و برنامه های خاص آن را ســازماندهی می کنند و در فضایــی خارج از محیط کلاس و تا حد امکان در دامن طبیعت برگزار می شود. اردو کلمه ای است برگرفته از زبان ترکی به معنای محل لشکر، ســپاه، گروه و جمعی از سپاهیان است که با تمام لــوازم به محلی فرســتاده می شــوند. اردوگاه نیز به جای اردو، لشــکرگاه و محلی گفته می شود که جمع کثیری از ســپاهیان با فرماندهان خود به طور موقت در آنجا اقامت و خیمه ها یا چادرهای بســیاری برپا می کنند. البته اردو، زبانی از خانواده زبان های هند و ایرانی هم هســت که در پاکستان، افغانســتان و هند، بخشی از مردم به آن سخن می گویند.
اردو به محلی گفته می شــود كــه در آن جمعی از دانش آمــوزان برای آمــوزش، تمرین و تفریح گردهم می آیند. اردو مکانی برای آموزش مهارت های زندگی و محیطی برای حس مسئولیت پذیری و دوستیابی، به عنــوان یکی از روش های مؤثر و مهم به روزآوری دانش، توانش و بینش دانش آموزان نام برده شده است.
اردو می تواند بر اســاس مدت، یکروزه یا چندروزه باشــد. همچنین، اردو براســاس موقعیــت می تواند درون مدرســه ای یا درون شــهری، درون اســتانی یا برون استانی و برون مرزی و براساس مکان نیز ساکن یا متحرک باشد. ولی اردو بر اساس موضوع ممکن است شامل یکی از این انواع باشد:
برای برنامه ریزی اردوها، رسم بر این است که مسئولان برپایی اردو، از والدین، مربیان و در یک کلام آدم بزرگ ها نظرسنجی می کنند. ولی امروزه دخالت دادن نوجوانان در تدوین برنامه های اردوهای آموزشی و نیز برگزاری جلسه با آنان، پیش از برگزاری اردو، عادی شده است.
در بعضی از کشورها، اردوهای آموزشی دانش آموزان در قالب باشــگاه های گوناگون شکل می گیرند: مانند باشگاه هنر (موســیقی، نمایشنامه و شعرخوانی)، باشگاه رایانه، باشــگاه علوم (ریاضیات، زبان، نجوم و جغرافیا)، باشــگاه آشپزی، باشگاه خیاطی و باشگاه خدمات اجتماعی.
امروزه در برخی از کشورها اردوی آموزشی دانش آموزان را بــه همــراه پدربزرگ ها و مادربزرگ هــای آنان برگزار می کننــد. آنهــا بــرای بچه ها قصــه می گوینــد و از تجربه هایشــان حرف می زنند. بچه ها هم از فناوری های جدید و دانستنی های خود برای پدربزرگ ها و مادربزرگ ها سخن می گویند.